"ม่านไม้ไผ่" อาลัย "ม่านรักษ์"
ฝากกลอนถ้อยร้อยคำลำนำเศร้า
สู่ยอดเขาทมึนยืนเฉียดฟ้า
คนกรุงไกลมองผ่านม่านน้ำตา
คำเอ่ยลาจากไปไม่หวนคืน
มองเมฆหม่นม่านใจจากไปแล้ว
เหลือเพียงแนวร่องฝนจนสะอื้น
ไร้เรี่ยวแรงแข็งใจให้หยัดยืน
ที่จะฝืนคอยหวังกำลังใจ
ม่านไม้ไผ่เมื่อได้เห็น ฉันเป็นสุข
ลืมความทุกข์ชั่วขณะลดละไข
แต่วันนี้ " ม่านรักษ์ " จักหายไป
มองม่านใจวันนี้ไม่มีเธอ
สุขทุกข์ใด " เคยฮ่วม " แฮงฮ่วมคิด
เพื่อนสนิทยังคิดถึงอยู่เสมอ
วานลบหอบกลอนให้เมื่อได้เจอ
" คิดถึงเน้ออ.." หมู่เฮา ยังเฝ้าคอย
ฝากกลอนถ้อยร้อยคำลำนำเศร้า
สู่ยอดเขาทมึนยืนเฉียดฟ้า
คนกรุงไกลมองผ่านม่านน้ำตา
คำเอ่ยลาจากไปไม่หวนคืน
มองเมฆหม่นม่านใจจากไปแล้ว
เหลือเพียงแนวร่องฝนจนสะอื้น
ไร้เรี่ยวแรงแข็งใจให้หยัดยืน
ที่จะฝืนคอยหวังกำลังใจ
ม่านไม้ไผ่เมื่อได้เห็น ฉันเป็นสุข
ลืมความทุกข์ชั่วขณะลดละไข
แต่วันนี้ " ม่านรักษ์ " จักหายไป
มองม่านใจวันนี้ไม่มีเธอ
สุขทุกข์ใด " เคยฮ่วม " แฮงฮ่วมคิด
เพื่อนสนิทยังคิดถึงอยู่เสมอ
วานลบหอบกลอนให้เมื่อได้เจอ
" คิดถึงเน้ออ.." หมู่เฮา ยังเฝ้าคอย
โดย...พิณจันทร์ (กระต่าย ชมแข)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น