วันจันทร์ที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2555

“ใช่ว่า..ไม่รัก” โดย..พลอย ตะวัน


“ใช่ว่า..ไม่รัก” 
หากอยากมีคนรัก พลั่กพร้อมหน้า
เดินไปหาพูดคุยลุย โจ้ง โจ้ง
จะเบือนบิดปริศนาหาคำโยง
ใครไหนโพล่งว่าเห็นมีดมากรีดคา

คิดถึงคนเคยเคียงเรียงต่อสร้อย
คำร่วมร้อยมีส่งตรงมาหา
บอกทักทายความฝันกันทุกครา
พร้อมดวงใจลอยหาถึงหน้าเรือน

เด่นเดือนลอยคล้อยมาแต่ฟากโน้น
ตรงขอบโพ้นชายเขาดาวลอยเลื่อน
หมู่ดารากะพริบพร่างข้างดวงเดือน
ส่องกระจ่างกลางเขื่อนเคลื่อนจากไป

รอยยิ้มถากยากเย้ยเคยสุขสันต์
จะร้อยปันคำหวานซ่านถึงไหน
ไม่เคยหมิ่นถิ่นคนบนทางใจ
เพราะวาจาที่สื่อให้ไม่เคยเลือน

จะเป็นดั่งยอดใบไม้สั่นไหว
ถึงลมแกว่งตามไกวไม่เห็นเหมือน
หัวใจนี้ยึดมั่นสัญญาณเตือน
ใช่แชเชือนดั่งคำพี่ย้ำปัน

ใครคิดร้ายหมายให้ใจพี่นะ?..
ใครไหนล่ะ? ที่เค้าเป็นเช่นว่านั้น
คนมาบอกกับพี่ที่พูดกัน
ให้สัมพันธ์ฉันเธอขาด ณ ..บัดนาว

น้องนั่งงงตรงนั้นฝันแทบทรุด
มิเคยหลุดวาจาพาปวดร้าว
ก้มหน้ามองพื้นปูนก่อนสูญเงา
หลบตาเศร้าคราวเจ็บเหน็บหนักจินต์

ใจถลาร่อนลมโบยโรยล้าอ่อน
โดนดอกศรปักทรวงร่วงดับดิ้น
เลือดชโลมลงมาทั่วหน้าดิน
รดโดนหินกลิ่นโชยโบยลมวน

เพียงสงสัยในรักปักใจเชื่อ
มันไม่เหลือหรือไฉนใคร่สับสน
ฟังเขาบอกหลอกให้ใจทุกข์ทน
แค่คำคนไร้ค่าวาจาลวง

กลั่นคำสร้อยร้อยใจไปจากน้อง
ไม่อยากให้พี่ต้องจ้องเป็นห่วง
ใครจามาเห็นบ้างระหว่างทรวง
แสนจะหวงช่วงหายกายก็ไกล

เดินมาดูอยู่หรือเปล่าคนเศร้าสร้อย
ปล่อยให้ไปเลื่อนลอยบ่อยไม่ไหว
มีคนเย้าหยอกนิดสะกิดใจ
ยั่วคำใส่ไฟฟืนล้อมพร้อมอำลา

มาบัดนี้บอกจะรอ พะนอรัก
จะคอยภักติส่งตาซึ้งคะนึงหา
วจีหวานมากมายจะย้ายมา
กล่อมคนล้าให้หวานซ่านถึงทรวง.../ฯ

พลอยตะวัน ๒๙/๑๐/๕๕

ไม่มีความคิดเห็น: