“ร่มสีเทา เขาเคยกาง”
กางร่มสวยด้วยรักถักทอให้
ห้อมล้อมใจไม่ลืมปลื้มจนหลง
ลืมอดีตผิดปัจจุบันอันมั่นคง
เธอเจาะจงตรงฉันเหตุอันใด
ฟังเพลงเก่าเขาส่งลงที่อื่น
ทนขมขื่นถ้อยคำทำร้องไห้
เคยบอกฉัน..รักมากเกินกว่าใคร
แล้วทำไมทำฉันเจ็บช้ำทรวง
พูดทำไม วันนั้นให้มั่นหมาย
รักจนตาย หายไปให้แหนหวง
พูดทำไม รักนี้ไม่มีลวง
รักจนตาย คือบ่วง..แท้ลวงคน
เสียใจมาก..เสียใจมากที่สุด
หัวใจทรุดหยุดไม่ได้ร้องไห้หม่น
"เกิดก็นานทำไมได้ทุกข์ทน"
แลกใจตน..ให้คนย่ำ..เจ็บช้ำอาย
กอดหัวใจบอบช้ำเขาย่ำเหยียบ
บทกลอนเปรียบอ้อมแขนแทนความหมาย
ไม่มีแล้วคำว่า..รักจนตาย
ยอมแพ้พ่าย..รักแท้ก็แค่เงา
กางร่มสวยด้วยน้ำตาขอลาก่อน
แม้อาวรณ์จำใจไปจากเขา
"คนคนนี้ไม่ใช่ของของเรา"
""ร่มสีเทา""เขากางแยกทางแล้ว
..เสียใจมาก..มากที่สุด..
โดย..พิณจันทร์ (กระต่าย ชมแข)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น