“ใจยังรอ” โดย..พิณจันทร์ (กระต่าย ชมแข)

“ใจยังรอ”

(เหมือนลิเกโรงใหญ่ได้เล่นต่อ
กระต่ายขอเปิดใจยังไม่พ้น
ใจดวงน้อยลอยเคียงเพียงหนึ่งคน
รักเขาจนเสียงานวารเสียใจ)

...ตัวอักษรกลอนห่วงใยยังได้เขียน
ยังพากเพียรหารูปส่งจูบให้
โทรศัพท์รับสายไม่อายใคร
บ่อยครั้งใช้สายนานผ่านชั่วโมง

ทุกสิ่งลับจับต้องพี่น้องรู้
ต่างมองดูดีหรือไม่ในที่โล่ง
ขออย่างเดียวอย่าเอาญาติมาเกี่ยวโยง
ไม่ชี้โพรงให้กระรอกให้ออกเดิน

งานที่ทำนำส่งยังคงสวย
มีส่วนช่วยสองขั้นคนสรรเสริญ
ในยามนี้มีความสุขมากเหลือเกิน
เพื่อนหยอกเอิญยังกล้าว่ารักจริง

แต่เวลาผันผ่านสำราญเปลียน
ที่เคยเขียนกลับกลายหายทุกสิ่ง
เสียงโทรศัพท์ไม่ดังยังท้วงติง
กลายเป็นหญิงวิ่งไล่เอาใจมา

เมื่อทักท้วงดวงใจอยากให้คิด
กลายเป็นผิดสิทธิ์ใดให้ถามหา
ทั้งเสียใจร้องไห้เสียน้ำตา
ต้องรักษาป่วยใจในโรงพยาบาล

ต้องเป็นลมหงายหลังฟังคำพูด
เธอขอหยุดติดต่อขอเดินผ่าน
เสียงหัวเราะเยาะเย้ยเอ่ยบริวาร
เครียดอาการลงกระเพาะเพราะรักพัง

(ขอได้โปรดอภัยต่ายได้เขียน
เพราะรักมากจึงพากเพียรเขียนความหลัง
แม้ความรักวันนี้ไม่จีรัง
แต่ใจยังรออยู่ไม่รู้ลืม)

โดย..พิณจันทร์ (กระต่าย ชมแข)