“ผู้ถือใจ” โดย..พลอยตะวัน

“ผู้ถือใจ”

เฝ้าเมียงมองรอฟังทั้งมองหา
ทั้งคอยดูใบหน้าพาหวั่นไหว
เมื่อพี่บอกว่าน้องขยี้ใจ
เฝ้าถามไถ่ทุกวันคำมั่นรัก

มาบอกว่าคิดถึงคะนึงหา
พร้อมเป็นโอสถรักษาคราเจ็บหนัก

ร้อยใจส่งตรงทางวางเพื่อรัก
คอยทายทักให้กันมั่นทบทวน

ถ้าพี่มีของขวัญในวันพบ
ทั้งรอสบตาน้องตามท้องสวน
ผิวเรื่อเรื่อแดงซ่านผ่านเนื้อนวล
เหมือนเชิญชวนใจต้องจองลายพลาง

มาสัมผัสดวงใจพลิ้วไหวนี้
เคยทอดทิ้งตัวพี่ยามที่ห่าง
ไม่คิดถึงกันเลยผู้เคยทาง
ให้อ้างว้างเลือนห่างสร้างรอยเงา

ถึงจะเป็นเพียงลมผสมทิศ
ใช่ว่าน้องจะเอาจิตไปชิดเขา
ทั้งกายร่างรุ่มร้อนก่อนบรรเทา
เห็นพี่นั่งกอดเข่าเศร้าพะวง

ก็อยากมาดูแลแม้น้อยนิด
ไม่เคยคิดพึงใครจนใจหลง
ไม่มีแม้นคำหวานสานบรรจง
ส่งให้ตรงกลางทรวงช่วงดวงใจ

ไม่ต้องการรับฝากใจเกินหนึ่ง
ที่มามอบความลึกซึ้งตรึงคำใส่
น่าสงสารกันจริงผู้หญิงไทย
ยามที่เขาพรากไปใจถือตาม

เพราะสงสารคนช้ำแสนกำพร้า
ที่ต้องรอเวลาพาทุกข์ข้าม
อย่าหลงทางสร้างทิศติดนิยาม
พี่บอกขออยู่ท่ามคนห้ามใจ

ทั้งชีวิตจิตจองใครคล้องเฝ้า
หากไม่ใช่แต่เราเหมือนเขาไม่
ถ้าสงสารใจว่างอย่าร้างไกล
ขอร่วมมือคว้าไขว่ค้นไปดู

แค่จะบอกความนัยให้ทุกค่ำ
และจดจำคำที่พร่ำย้ำที่อยู่
คิดถึงกันบ้างไหมบอกให้รู้
เรายังคู่กันได้หรือ? คนถือใจ /ฯ :)

พลอยตะวัน

๔/ ๑๐/ ๕๕