“ฟ้ากว้าง..ทางแสนไกล” โดย..พลอยตะวัน

“ฟ้ากว้าง..ทางแสนไกล”

๐เวิ้งว้างทางกว้างไกล
ทะเลใหญ่สุดสายตา
คลื่นซัดความอ่อนล้า
สายลมพาระลอกไหว

๐ทรายขาวเจ้าร้าวราน
อกสะท้านซ่านหัวใจ

หาดสวยทะเลใส
ช่วงผ่านไปเป็นเพียงฝัน

๐หากคืนวันล้าโหย
ความร่วงโรยโบยสีสัน
ธรรมชาติจะจำนรรจ์
สายใยนั้นไม่ผันแปร

๐มนุษย์ทำลายขาด
ธรรมชาติหาดสูญแน่
ทั่วโลกต้องเผื่อแผ่
หาทางแก้คนทำลาย

๐หาดสวยต้องหมดใส
มหาภัยเข้าเยี่ยมกราย
คลื่นโถมทะยานหมาย
ทะเลร้ายพาวายวอด

๐สิ้นสูญในพริบตา
ปวงประชาข้าเคยกอด
ทะเลช่างเห่ทอด
เป็นตลอดคนจอดเรือ

๐แล่นลิ่วลอยล่องไป
จากแดนใต้สุดสายเหนือ
รักป่ายิ่งกว่าเสือ
เหมือนดั่งเรือรักผืนน้ำ

๐ฟ้ากว้างทะเลไกล
พัดน้ำใสไหลประจำ
สายลมจะบ่มคำ
ให้คืนค่ำคอยค้ำใจ

๐ห่วงใยหาดทรายขาว
อยากหยอกเย้าเข้าเคียงใกล้
หวนคืนถิ่นผืนไพร
รักษาไว้ให้งดงาม/ฯ

พลอยตะวัน ๓๐/๙/๕๕